Het lukt zwangere vrouw niet om te bevallen, maar dan komen dokters er achter wat er in haar groeit

Toen Keely Favell 24 was, werd ze ongerust toen haar maag bleef groeien. Het groeide zo snel dat binnen een paar maanden haar buik zo groot was dat ze zwanger leek te zijn. Ondanks het nemen van talloze zwangerschapstesten, kwamen ze allemaal als negatief terug. Meer dan eens wezen haar artsen haar zorgen echter van de hand. Hierdoor bleef het mysterie van haar groeiende buik onopgelost.

Keely vond het heerlijk om "dik" genoemd te worden omdat ze van haar figuur hield en ervan hield om rond te zijn. Ze bracht veel tijd door in de sportschool en at gezond omdat ze heel bewust en gepassioneerd bezig was met haar gezondheid. Keely zorgde ervoor dat ze goed voor haar lichaam zorgde. Dit alles was een deel van de reden waarom haar gewichtstoename haar zo dwarszat. Ze bleef hard werken om haar lichaam in vorm te houden.

Maar het bereikte uiteindelijk een punt waarop ze moest uitzoeken wat er met haar lichaam gebeurde.

Hoe hard ze het ook probeerde, ze kon het mysterie van haar gewichtstoename niet negeren. Het duurde niet lang voordat ze merkte dat ze alleen maar zwaarder werd in haar buik.

Het werd ook hard en gevoelig voor aanraking. Ze hoopte dat het allemaal op tijd zou verdwijnen, maar dat gebeurde niet.

Lees verder op de volgende pagina

Ze vergrootte snel de kledingmaten. Acht om precies te zijn, maar ze was nog steeds te bang om naar een dokter te gaan. "Opgegroeid met mijn vader als dokter, was ik een beetje een medische lafaard geworden, dus naar de huisarts gaan was niet mijn eerste optie," zei Keely.

Zonder naar een dokter te gaan en haar gewicht in zo'n snel tempo toe te nemen, kon ze maar één verklaring bedenken.

Haar groeiende buik, toenemend gewicht, toenemende vermoeidheid en haar langdurige relatie met haar vriend leken allemaal maar op één ding neer te komen: een zwangerschap.

Dit maakte hen angstig omdat ze niet probeerden een kind te krijgen, maar alles maakte duidelijk dat het een duidelijke mogelijkheid was.

Toen de zwangerschapstest negatief was, waren ze begrijpelijkerwijs verrast en verward. Ze gingen ervan uit dat het fout moest zijn, een vals negatief, dus deden ze meteen nog een test. Weer kwam het terug als negatief.

Dit betekende dat ze haar angsten onder ogen moest zien en naar een dokter moest gaan.

Lees verder op de volgende pagina

Hoe bang ze ook was, ze had geen keus meer. Ze zou naar een dokter moeten.

Het antwoord dat ze kreeg toen ze ging, was echter niet wat ze had verwacht. Ze kreeg te horen dat ze 'alleen maar dik is'. Ze wist niet of ze iets kon doen.

Ondanks dat de doktoren het afwezen, wist Keely dat er iets mis was. Ze bleef het negeren omdat het haar dagelijkse leven niet beïnvloedde.

Maar waarom kon ze niet zwanger zijn?

Gelukkig zou het probleem worden opgelost zodra ze was bevallen als het maar een zwangerschap was. Maar haar maag bleef twee jaar lang groeien!

Maand na maand werd het alleen maar groter totdat ze flauwviel terwijl ze aan het werk was. Wat de doktoren zeiden, maakte haar alleen maar woedender.

Lees verder op de volgende pagina

Na het incident ging Keely meteen naar de dokter. Volgens Keely: "Het was een zware periode op het werk en toen ik flauwviel, schreef mijn huisarts dat toe aan stress." Zonder enige andere verklaring moest ze gewoon haar leven blijven leiden zoals ze elke dag deed.

Haar buik voelde echter nog steeds hard aan.

Mensen merkten en becommentarieerden haar groeiende maag, hoezeer ze het ook probeerde te negeren. Mensen vroegen haar constant naar haar 'zwangerschap', waarop ze zou moeten uitleggen dat haar dokters net zeiden dat ze te zwaar was. “Iedereen zou gedacht hebben dat ik negen maanden weg was. Het was niet de eerste keer dat ik werd aangezien voor een aanstaande moeder.”

Het zou echter ook niet de laatste zijn.

Lees verder op de volgende pagina

Keely deed haar best om haar gebruikelijke routine weer op te pakken, maar toen ze voor de tweede keer flauwviel, werd dit onmogelijk. Haar arts bood haar deze keer een andere verklaring aan. Het was echter niet bevredigender dan voorheen. Deze keer werd haar vermoeidheid toegeschreven aan haar acnemedicatie. Ze was er enkele maanden eerder mee gestopt en hield vol dat er een ander probleem was. "Als je naar me kijkt, zou iedereen gedacht hebben dat ik negen maanden weg was", zei Keely.

Toen ze uiteindelijk naar een andere dokter ging en hem haar buik liet zien, nam hij ook aan dat ze zwanger was en koos ervoor om nog een echo te maken. Dit verklaarde eindelijk wat er met haar lichaam gebeurde.

Ze wees naar haar buik en vroeg: "Kan dit hier iets mee te maken hebben?"

De dokter controleerde onmiddellijk op zwangerschap en toen het weer negatief bleek, stelde hij voor om een echo te maken.

Keely zag dat er iets heel erg mis was toen ze naar de uitdrukking van de dokter keek. “Ik zag haar ogen groot worden van afgrijzen, maar het scherm was leeg. De blik op haar gezicht zei alles.

Toen ze zei dat ze een consultant moest halen, begon ik in paniek te raken. Jamie deed zijn best om me gerust te stellen, maar ik voelde me verlamd van angst.”

Lees verder op de volgende pagina

Keely en Jamie hadden niet kunnen voorspellen wat de dokter hen ging vertellen. Ze konden niet zeggen wat er in haar maag zat, omdat het echoscherm leeg bleef. Waar ze zeker van konden zijn, was dat haar leven in gevaar was. Het kan een cyste zijn of misschien een tumor, maar ze zou voor de zekerheid een CT-scan moeten maken.

Het enige dat zeker was, was dat Keely niet zwanger was.

De dokter liet het tweetal weten dat er geen tumor was ontdekt. Het was echter een cyste. De cyste was 25 centimeter dik en stond in verbinding met haar maag.

Dit verklaarde haar toenemende gewicht, maar haar leven was in gevaar en er moest snel actie worden ondernomen.

Binnen een maand zat Keely bij een verloskundige met een hoog risico om te praten over de verschillende opties die voor hen beschikbaar waren. "Ik zal nooit de geschokte uitdrukking op zijn gezicht vergeten toen de adviseur me onderzocht", zei ze. “Hij zei dat ik een grote eierstokmassa had en dat de enige optie een operatie was. Hij kon niet zeggen wat ik precies was, of hoe groot.”

Niemand had verwacht te zien hoe groot de cyste was.

Lees verder op de volgende pagina

"Hij waarschuwde me dat er meer dan één zou kunnen zijn en dat ze aan andere organen zouden kunnen worden gehecht", zei Keely. Het voelde alsof ze haar leven opzegde, ook al wist ze dat haar enige hoop een operatie was.

Het feit dat haar cyste en het effect ervan op haar lichaam nog onbekend was.

Een maand na haar eerste consult was het tijd voor Keely om geopereerd te worden. In deze tijd was haar maag nog eens vijf centimeter gegroeid. Hoe doodsbang ze ook was, ze wist dat als ze haar oude leven terug wilde, dit de enige manier was.

Terwijl haar operatie slechts 90 minuten zou duren, gingen er uren voorbij terwijl iedereen met ingehouden adem wachtte.

Een procedure waarvan de artsen voorspelden dat ze ongeveer een uur zou duren, werd uiteindelijk een operatie van vijf uur. Hoewel het lang duurde, hadden de doktoren de cyste met succes verwijderd.

Het was een behoorlijk grote, maar toen ze hem wogen, was iedereen ten einde raad!

Lees verder op de volgende pagina

De cyste bleek 60 pond te wegen, gelijk aan het gewicht van ongeveer zeven baby's! Het was ook een zwangerschap van zevenlingen gedragen.

Toen ze wakker werd, stond het ziekenhuispersoneel overal om haar heen en liet haar foto's zien!

Eerst was Keely verbijsterd dat het ziekenhuispersoneel om haar heen was, maar toen ervaren ze waarom. "Ik herinner me dat ik nog steeds duizelig was van de verdoving toen ze me terugreden naar de afdeling en het ronde ziekenhuispersoneel foto's voor mij schoof", zei Keely.