Brad beheerste zijn ademhaling en hurkte dicht bij de grond voordat hij zijn handen in de zachte aarde stak. Hij wist dat hij snel moest handelen. Hij moest het vinden voordat zijn tijd om was. Een uur eerder, toen hij voor het eerst het bos naderde, wist hij dat er iets mis was. Hij werd gewaarschuwd om niet het bos in te gaan, maar hij sloeg geen acht op hun waarschuwingen. Hij geloofde niet alle geruchten over het bos.
Terwijl hij in de aarde bleef graven, werden zijn vingernagels smerig van gruis en aarde, en toen zag hij een glinstering in de grond. Hij had iets verrassends opgegraven. Toen hij zijn schat voor het eerst zag, voelde hij zijn maag samentrekken.
Brad Martin was een zelfbenoemde avonturier. Hij had een passie voor het verkennen en vinden van verborgen schatten – groot of klein. Hij hield ook van het verkennen van plaatsen die eerder over het hoofd waren gezien.
Of hij nu in de bergen was of in de heuvels op het platteland, Brad was altijd voorbereid. Dat dacht hij tenminste tot hij in deze bossen terechtkwam.
Lees verder op de volgende pagina