Het was een maandag als alle andere. Brad besloot dat hij, terwijl het nog vroeg was, het nabijgelegen bos in zou gaan. Er was wat land in het bos waar ooit een gebouw stond. Maar niet veel meer dan de fundering bleef over. De kelder en enkele ommuringen waren nog enigszins intact.
Maar het was niet alleen het huis dat in het bos stond. Er werd gezegd dat er een verborgen schat diep in de aarde was. En dingen zijn normaal gesproken niet voor niets verborgen.
Brad herinnerde zich dat er toen hij opgroeide zoveel geruchten waren over het bos. Mensen zeiden dat ze werden achtervolgd. Veel mensen beweerden zelfs iets in het bos te hebben gezien, iets dat geen man was.
Brad luisterde niet naar hen. “Geruchten zijn maar geruchten en niets meer”, dacht hij. Maar Brad wist niet hoeveel dichter bij de waarheid deze geruchten eigenlijk waren.
Lees verder op de volgende pagina