Een trouwe Bullmastiff-hond genaamd Maru reisde 200 kilometer met tranen in haar ogen om terug te keren naar haar eigenaar die haar afwees. Alles gebeurde toen Maru nog maar een jaar oud was.
Haar baasje zette haar op de Trans-Siberische trein om haar terug te brengen naar de kennel in Novosibirsk waar ze werd geboren. De eigenaresse zei dat ze allergisch was voor Maru en haar niet meer wilde houden.
Maar de dingen gingen niet zoals gepland toen Maru uit de trein wist te ontsnappen en probeerde terug naar huis te gaan. Getuigen en het treinpersoneel zeiden dat Maru haar poten gebruikte om de deur van het compartiment te openen en vluchtte toen de trein stopte bij een afgelegen station in de buurt van Achinsk.
Ze probeerden haar te vangen en terug op de trein te krijgen, maar tevergeefs. Ze sprong eruit als een kogel en rende het moerassige Siberische bos in. Ze trok door Siberische wouden en vermeed beren en wolven terwijl ze wanhopig probeerde naar huis te gaan. Hoewel de reis gevaarlijk was en ze ook gewond was, gaf ze niet op.
Het enige waar ze aan dacht was om terug te gaan naar haar baasje. Helaas wist ze niet dat ze daar niet meer welkom was.
Toen Alla Morozova, de eigenaar van de kennel, hoorde wat er was gebeurd, organiseerde ze een zoektocht naar Maru. Gelukkig werd Maru na bijna drie dagen zoeken gevonden op een industrieterrein in de buurt van het huis van haar voormalige eigenaar. Ze was uitgeput, uitgedroogd en uitgehongerd.
“Gelukkig hebben geen beren haar opgegeten, noch hebben wolven haar opgevreten. Ze was erg moe. Ze was kreupel, haar poten waren gebroken. De kussentjes op haar voeten waren beschadigd. Haar snuit was gebroken’, vertelde Morozova aan The Siberian Times.
Ze werd later naar de kennels van Novosibirsk gebracht, waar ze werd herenigd met haar moeder en vader.
Morozova gelooft dat als Maru niet gewond was, het haar zou lukken om terug naar huis te gaan. Ze was boos dat de voormalige eigenaar van Maru geen tekenen van bezorgdheid om haar toonde. Ze deden niet mee aan de zoektocht, ook al waren zij degenen die haar in de eerste plaats in gevaar brachten.
We zijn tenslotte blij te weten dat Maru nu gezond en veilig is. Er is nog geen beslissing genomen over haar toekomst, maar we geloven dat ze een eeuwig thuis zal vinden dat ze verdient.
