Toen bij Daniel Hove alvleesklierkanker werd vastgesteld, kwamen familie en vrienden bijeen om de veteraan van de luchtmacht, die assistent-brandweercommandant werd, te helpen door deze moeilijke tijd te navigeren.
Maar niemand was meer ondersteunend dan de trouwe hond van Daniel, Gunner, een 11-jarige labrador dat zelden de zijde van zijn baasje verliet.
Wat er ook gebeurde, Gunner zorgde ervoor dat hij nooit meer dan een paar centimeter verwijderd was.
De dochter van Daniel, Heather Nicoletti, vertelde: Ze waren tot het einde de beste maatjes. Ze waren jachtmaatjes, ze gingen samen overal naartoe.
Dus niemand was eigenlijk verbaasd dat toen Daniel lag te liggen, zijn trouwe hond plotseling ook ziek werd.
Op een dag, toen de oude hond steeds lusteloos werd en zijn armen begonnen te zwellen, wist Heather dat het helaas tijd was om Gunner neer te halen. “Ik belde de dierenartskliniek waar ik vroeger werkte, ze haalden me meteen binnen en ik haastte hem daarheen en legde hem in slaap. En ongeveer anderhalf uur later was mijn vader ook weg.”
Maar hoe radeloos ze ook was over het verlies van haar vader – een liefhebbende ouder. Zo’n scheiding zou even ‘schrijnend’ zijn geweest voor Gunner, die het nooit zou kunnen verdragen ver weg te zijn van zijn beste menselijke vriend.
Zo verdrietig, maar mooi, samen gaan zoals zij deden. Ware liefde tussen baasje en zijn dier.
Wat mooi dat ze allebei van elkaar hielden en dit leven binnen korte tijd samen scheidden. Heel verdrietig voor de familie en we condoleren jullie allemaal met dit verlies.
Beeld: Heather Nicoletti