Het boek De verlegen vlegel dat Fons de Poel over zijn boezemvriend Willibrord Frequin schreef en op 7 februari in diens ’tweede huiskamer’, café Het Bonte Paard in Laren luidruchtig zal worden gepresenteerd, kreeg onbedoeld een inktzwarte epiloog. De hoofdpersoon, ooit de brutaalste verslaggever van Nederland is zeer ernstig ziek en zal niet meer beter worden. Met eerdere ouderdomskwalen viel nog wel te leven, maar de vorig jaar gediagnosticeerde vasculair parkinsonisme betekent de genadeklap „Ik kan niets meer. Het is gedaan. Ik ben op.”
Thuis in Laren windt Willibrord Frequin er geen doekjes om: „Ik wil even mijn verhaal kwijt. Ik vrees dat ik nog maar kort te leven heb…”
Een halve eeuw lang was Willibrord een begrip in televisieland. Hij werkte voor KRO’s Brandpunt, maar ook voor RTL4 en RTL5 en SBS6 maakte hij spraakmakende reportages. Van de stoutmoedige verslaggever van toen is niet veel meer over. Gesina, met wie hij twee jaar geleden na drie eerdere stukgelopen huwelijken trouwde, helpt hem in een leunstoel. Want op eigen kracht lukt dat niet meer. Willibrord is ernstig verzwakt en soms moeilijk verstaanbaar, één van de symptomen van vasculair parkinsonisme, de aandoening die zich vorig jaar openbaarde.
Daarnaast lijdt Willibrord aan hartfalen, hij had viermaal een tia en een hartinfarct, en COPD. Vorig jaar november kreeg hij ook Covid, die zijn lichamelijke conditie nog verder naar beneden trok.Wat een afschuwelijk nieuws!„Zeker nu die parkinson erbij is gekomen. Ik heb het in een progressieve vorm en ga versneld achteruit. De medicijnen die ik kreeg helpen niet. Ik lig bijna de hele dag op bed, dan ben ik zó verschrikkelijk moe. ”Blikt naar zijn vrouw: „Ik kan steeds minder. Mezelf goed wassen lukt ook al niet meer. Zelfstandig uit bed komen gaat ook niet. Net of mijn benen verlamd zijn. Driekwart jaar geleden liep ik nog zes, zeven kilometer, nu haal ik de hoek van de straat niet eens.”