“STOP!” Monica keek haar dochter geschrokken aan. “Wat is er aan de hand, Erica?!” Erica schopte de tas vervolgens opzij, maar er rolde iets uit. Monica schreeuwde toen ze besefte wat het was. Hoe kon ze dit doen?
“Erica! Hoe kon je! Is dat een baby?!” Ze rende snel naar de keuken om een handdoek te pakken en pakte de kleine baby voorzichtig op toen ze besefte wat er werkelijk aan de hand was.
Monica keek naar de ‘baby’ in haar handen. Het zag er fysiek uit als een baby, maar het voelde als iets anders. Ze keek toen naar haar dochter en merkte dat ze een lichte grijns op haar gezicht had. Monica werd nog bozer op haar dochter.
“Je gaat me nu alles vertellen!” vroeg Monica aan haar dochter. Erica zag er eindelijk uit alsof ze verslagen was en ging op de bank zitten. Monica zette de “baby” op tafel en ging naast haar dochter zitten.
“Dat is niet echt een baby, mam,” begon ze. “En je hebt gelijk,” vervolgde ze, “ik ben het huis in en uit geslopen, maar ik heb een goede reden!” Monica keek haar dochter aan maar reageerde nog niet. Ze wilde het hele verhaal horen.
Lees verder op de volgende pagina