Jongen belt de politie nadat hij een tas uit het water vist en ziet wat er in zit

Het was een unieke visdag voor Brodie en zijn oom. De jongen had net een nieuwe hengel gekregen en wilde die graag uitproberen met zijn oom. De middag was heel bijzonder, maar niet om de reden die ze dachten dat het zou zijn. Want toen de jongen een oude tas aan de lijn had en geen vis, besloten ze de politie te bellen.

Het avontuur begon met veel geschreeuw en gezwaai. Toen Brodie zag dat zijn hengel begon te buigen, kon dat maar één ding betekenen: hij had iets groots vastgegrepen. Zijn oom besefte dat hij het niet alleen kon optrekken en rende naar hem toe om te helpen. Maar er kwam geen vis uit het water…

Lees verder op de volgende pagina

De mannen waren bang hun vangst kwijt te raken, dus de lijn voorzichtig uit het water. Toen hun vangst bijna uit het water was, begonnen ze langzaam een leerachtig voorwerp te zien verschijnen. Nee, het was geen vis.

Het was bedoeld als een speciale visdag voor de 11-jarige Brodie Brooks. En dat was het zeker, maar niet zoals hij had gedacht. Zijn oom had hem uitgenodigd om met hem het water op te gaan. Brodie had voor zijn verjaardag een spiksplinternieuwe hengel gekregen en moest die natuurlijk uitproberen.

Lees verder op de volgende pagina

Het visumvontuur veranderde al snel in een vreemd moment, vooral voor een soort. Hij was met zijn oom en neef aan het vissen op het meer om vis te vangen met zijn nieuwe hengel, maar vond iets heel anders.

Brodie en zijn oom hadden Lake Hartwell in South Carolina uitgekozen voor hun visavontuur. Zijn oom had gehoopt hem de tijd van zijn leven te geven. De dag begon met de voorbereidingen voor hun escapade. Ze praatten met z'n drieën terwijl ze wachtten tot er iets zou bijten. Dat ze op zo'n rustige dag de politie moesten bellen, hadden ze nooit verwacht.

Lees verder op de volgende pagina

Ben Myers, de oom van Brodie, was enthousiast over het idee om zijn neefje te helpen met zijn nieuwe hengel. Hij legde uit hoe je het aas bevestigt en de hengel gebruikt voor een optimaal resultaat. Het was Brodie's eerste vistrip op open water, dus Ben verwachtte helemaal niet dat hij iets zou vangen.

Het bleek dat Ben ongelijk had. De jongen begon kort daarna te schreeuwen dat hij iets gevangen had. Maar toen hij eenmaal besefte wat zijn neef had gevangen, veranderde zijn opwinding al snel in angst. Hij was gefixeerd op wat er uit het water kwam… iets waar hij niet op was voorbereid.

Lees verder op de volgende pagina

"Mijn hengel spatte heen en weer," zei Brodie. "Wat er ook op mijn lijn zat, was extreem zwaar en ik dacht dat ik een enorme vis had gevangen." Hij was meer dan trots dat zijn eerste uitje met zijn nieuwe hengel zo'n succes was. Maar hij had één angst: "Ik was bang dat mijn hengel zou breken."

Toen het leerachtige voorwerp eenmaal uit het water was, wisten ze zeker dat het geen vis was. Het bleek een oude tas te zijn. Niet zomaar een tas. Door het gewicht van de vangst was het vrij duidelijk dat er iets in zat.

Lees verder op de volgende pagina

Brodie dacht er geen seconde over na en maakte de rits los. Toen hij eenmaal zag wat erin zat, schrok hij en belde zijn oom Ben.

Ben zag meteen dat het een oude tas was toen hij hem optilde. Hoe oud het werkelijk was, wist hij niet zeker. Maar er glipte iets uit de tas en onthulde de waarheid.

Lees verder op de volgende pagina

Je zou niet verwachten dat er nog iets van de tas over is. Alles wat zo lang in het water heeft gelegen, ziet er niet geweldig uit. Dat was bij deze tas niet het geval. Het leer was modderig en vervaagd, maar nog steeds sterk en stevig.

De mannen sluiten af en kijken weer naar binnen. Ze zagen geselecteerde objecten, waarvan sommige niet konden ontdekken. Maar toen Ben eenmaal een van de objecten zag, begon zijn hart sneller te kloppen.

Lees verder op de volgende pagina

De oom werd al snel bezorgd over de voorwerpen in de kletsnatte leren sluiting. Het eerste dat zijn neef weghaalde, was een stapel oude, verbleekte foto's. De mannen ontdekten niemand op de foto's, dus gingen ze maar door in de tas.

Ze hadden heel veel vragen, maar één ding was zeker: dit was een damestas. De inhoud bevestigde dit. Ben kon het niet geloven. Hij viste hier al jaren met zijn vrienden en had nog nooit zoiets gezien.

Lees verder op de volgende pagina

Vreemd genoeg lijkt de hele inhoud van de tas in goede staat te zijn. Er waren een paar winkelkaartjes, lippenstiften en een kam. Wat is er met de eigenaar van deze tas gebeurd? En hoe lang lag de tas al op de bodem van Lake Hartwell. Hun vondst de oorzaak van veel vragen.

Eerst en vooral zaten er meerdere foto's van mensen in de tas. Afgaande op de kleur en kwaliteit van de foto's, waren ze tientallen jaren geleden genomen. Het leek een mission impossible om de eigenaar van de tas te vinden. Of misschien niet? Toen ze nog een zak in de tas openden, vonden ze het antwoord op het mysterie.

Lees verder op de volgende pagina

De tas had nog een vak dat gemakkelijk over het hoofd kon worden gezien. Binnen waren nog meer oude foto's. Ben en Brodie haalden de foto's uit elkaar zodat ze ze konden afdrogen.

Eén foto viel de mannen op. Een van de mensen op de foto's staarde hen aan. Ze kregen de rillingen over hun rug en belden de politie.

Lees verder op de volgende pagina

Zijn oom herkende het gezicht van een vrouw op een van de foto's. Brodie herkende haar ook. Ben kende haar van jaren geleden, een familievriend. Hij had haar de afgelopen tien jaar niet gezien. Waarom lag haar tas in het water? Zou dit een zaak helpen?

Ben en Brodie belden de autoriteiten. De oom zocht op Facebook naar haar naam en haar familie en vrienden. Tijdens zijn zoektocht vond hij het profiel van haar neef. Ben liet hem weten dat ze de tas hadden gevonden. De neef was stomverbaasd toen hij hoorde dat ze de tas na al die jaren op de bodem van het meer hadden gevonden. Hij belde snel de rest van de familie om het hen te laten weten.

Lees verder op de volgende pagina

De eigenaar van de tas was April Bolt, die toen 49 jaar oud zou zijn geweest. En ze leeft nog! De vrouw kon niet geloven dat de tas die ze in 1992 had verloren, was teruggevonden. Ze had altijd geloofd dat iemand het met kwade bedoelingen had meegenomen.

Op een bepaalde dag in 1992 was April bij een evenement bij Lake Hartwell. Ze zaten op een boot en besloten te genieten van een barbecue. “Er waren daar twee jongens aan het vissen en – ik wil niemand beschuldigen – maar toen we terugkwamen, besefte ik meteen dat mijn tas weg was”, zegt April.

Lees verder op de volgende pagina

“Ik heb zo hard gehuild. Het kostte zoveel moeite om mijn identiteitsbewijzen en creditcards te blokkeren”, herinnert ze zich. "Mijn favoriete lipstick zat ook in die tas en de kleur werd niet meer gemaakt." Maar er zat nog iets anders in de tas dat veel belangrijker was dan haar bezittingen. Haar hart brak toen ze het verloor.

"Het ergste was dat ik foto's van mijn zoon in de tas had", zegt de vrouw. Toen Ben en Brodie haar tas vonden, was haar zoon al 26. Op de foto's was hij pas 15 maanden oud. In haar tas zaten ook de kopieën van foto's die ze door een professionele fotograaf had laten maken. "De foto's hebben nu waterschade, maar je kunt hem nog duidelijk zien", zegt ze met tranen in haar ogen.

Lees verder op de volgende pagina

De jongen en zijn oom konden niet geloven wat hen die middag was overkomen. 'Hoe groot is de kans dat je een oude zak uit de bodem van een meer vist en de eigenaar herkent van de foto's erin,' zei Ben. Brodie was iets minder tevreden.

Brodie was zijn nieuwe hengel gaan testen. Zijn doel was om daadwerkelijk vis te vangen, maar dat ging niet zoals gepland. Door deze unieke vangst wierp hij die dag geen lijnen meer uit.

Brodie keek aan het eind van de dag erg teleurgesteld omdat hij geen vis had gevangen. Tijdens zijn eerste visreis een oude, leren tas bovenhalen was wel het laatste wat hij verwachtte.

Lees verder op de volgende pagina

Zijn oom vertelde hem dat hij een ware schat had gevangen, maar de 11-jarige was het daar niet mee eens. De persoon die waarschijnlijk de meeste vreugde uit die dag haalde, was April. Ze werd eindelijk herenigd met haar bezittingen die ze bijna een kwart eeuw geleden was kwijtgeraakt.

April kan haar opwinding niet bedwingen. Ze is dolblij dat ze eindelijk een aantal van haar dierbaarste bezittingen terug heeft. Maar ze geloofde dat er een diepere betekenis was. "Er moet een reden zijn waarom dit nu is gebeurd", zei ze. "Ik weet zeker dat God me zal vertellen waarom als het juiste moment daar is."